Matka Boża Hetmańska
W 1965 r. W bocznym ołtarzu
kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku umieszczono obraz Matki
Boskiej Hetmańskiej z Mariampola.
Sam kościół na Piasku, będący ozdobą architektoniczną Wrocławia,
od dawna był miejscem pielgrzymkowym. Obraz Matki Boskiej Hetmańskiej, malowany na płótnie, przedstawia
Maryję w popiersiu, z Dzieciątkiem na lewej ręce, które tuli się do
Matki. Pochodzenie wizerunku nie jest w pełni ustalone. Herman Hoffmann
historyk śląski, upatruje w nim wzór bizantyjski, Andrzej Jochelson
przypisuje autorstwo malarzowi włoskiemu J. A. Bazziemu (1549+).Jeszcze
inni twierdzą, że obraz może pochodzić z początku XVI w. I
powstał w kręgu malarstwa Rafaela. Dzieje obrazu związane
są z postacią Stanisława Jana Jabłonowskiego (1634–1702),
kasztelana krakowskiego, hetmana wielkiego koronnego i współtowarzysza
Jana III Sobieskiego w wyprawie pod Wiedeń. W czasie jednej z potyczek
z Tatarami zmuszony był wycofać się i przeprawić się konno przez
Dniestr. W tym dramatycznym momencie zawołał „Jezus, Maryja,
ratujcie mnie”. Po tym akcie strzelistym koń wyskoczył na brzeg.
Wdzięczny za ratunek, ofiarował Matce Boskiej miejscowość Bożywidok
– Wołczów, zwaną też Czarnopolem, i nazwał ją Mariampolem. W
1691 r. wybudował tam zamek obronny z kaplicą. Natomiast miejscowość
Czesybiesy po drugiej stronie Dniestru poświęcił czci Zbawiciela,
nazywając ją Jezupolem. Obraz Matki Boskiej hetman Jabłonowski
odziedziczył w spatku po swoim przodku Jakubie Potockim, wojewodzie
bracławskim. Tenże możnowładca w 1594 r. został uratowany za
przyczyną NMP z płonącego domu w Czesybiesach. Jego syn, Mikołaj
w 1600 r. wzniósł tam kościół, w którym umieścił wizerunek
Maryi. Odziedziczony „skarb” hetman Jabłonowski woził z sobą i
miał go w wojennych obozach pod Budziakiem, Żurawnem, na Bukowinie i
pod Wiedniem. Rycerstwo polskie miało wielką cześć dla wizerunku, który
już wtedy otrzymał miano: Matka
Boża Rycerska. W czasie pokoju obraz zdobił kaplicę zamkową
w Mariampolu. Syn hetmana, Jan Kajetan, wojewoda bracławski, postarał
się w 1721 r. o przeniesienie parafii z Dejejowa do Mariampola. Wówczas
obraz umieszczono w ołtarzu głównym w kościele parafialnym p.w. Trójcy
Świętej. Wizerunek mariampolski słynął
cudami, o których świadczyły liczne wota i kosztowności złożone
w ofierze. Wierni czcili Panią Mariampolską jako Uzdrowienie Chorych,
Wspomożenie Wiernych, Ucieczkę Grzeszników i Pocieszycielkę
Strapionych.
|
|